" Gdy nadejdzie czas " - Susane Colasanti

"Gdy nadejdzie czas "
Wydawnictwo Nasza Księgarnia 
Liczba stron :322 
Susane Colasanti 
Ocena : 6/10 

Jeszcze nim zacznę, okładka kompletnie nie gra mi z treścią  książki ,ani z tytułem. 
Kiedy wypożyczałam książkę, i spojrzałam na okładkę od razu pomyślałam -Aha, będzie coś  z nie z tej ziemi, jakieś nadprzyrodzone zjawiska i tym podobne. A tutaj proszę. Książka, miłość, wzajemne poznawanie, odkrywanie siebie, i wpływ jeden osoby na drugą -Na szczęście pozytywny! 
No i najważniejsza rzecz  ! Na jednej stronie pisze chłopak, a na drugiej dziewczyna - taka sytuacja .



Potrzebowałam parę stron by się na dobre wkręcić, i załapać o co tak naprawdę chodzi z tymi bratnimi duszami. 
" Gdy nadejdzie czas "- tytuł, trochę bez sensu, ale wmawiam sobie, że chodzi o powiązanie z bratnią duszą, czyli ,że nic nie dzieje się od razu, nic nie dzieje się na nasze zawołanie tylko na wszytko przyjdzie czas i odpowiedni moment, choć mnie to trochę nie chwyta. 


Wszystko kręci się wokół Sary  mogłabym tu dopisać Tobey'a ale tego nie zrobię, bo to zaburzyłoby fakty w końcu on pojawił się dopiero później, choć wracając to on jest tym chłopakiem piszącym pamiętnik z drugiej strony. Chociaż ja się upieram ,że więcej jest Sary. 

Oboje są uczniami Liceum w New Yersay w klasie maturalnej. Ona przykłada, mająca wielkie ambicje maturzystka, on o marzeniach muzyka, leń , twierdzący że studia tak naprawdę nie dadzą mu nic co stworzy go szczęśliwym. 
Sara, marzy o Davie , jednak po chwili na jej drodze pojawia się również Tobey, jest jeszcze Meggie i Lajla -przyjaciółki .

Autorka, nie daje nam chwili nudy, ciągle coś się dzieje, nowe akcje i wątki. Co bardzo mi się podoba. Książka zapada w pamieć. 
Bohaterowie drugo i trzecio-planowi są prawie równie ważni jak ci główni, i ciężko o nich zapomnieć. 
Książkę przeczytałam w niecałe dwa dni więc tak przeciętnie a tak dokładniej to trochę więcej niż dzień. 

Możecie twierdzić, że książka mi się nie spodobała po fochach na okładkę i tytuł, ale na szczęście największy paradoks jest w tym że z tych wszystkich rzeczy treść była najlepsza . 
Choć tak jak się spodziewałam, pisanie z dwóch perspektyw nie jest wcale proste , i było parę potknięć jak i jedna literówka, ale takie rzeczy się odpuszcza jeśli książka wciąga. A ta właśnie mnie wciągnęła i bardzo dobrze się ją czyta. 
Kolejny fakt, problem coś co zaburzyło moje idealistyczne patrzenie na tę książkę to że na jednej kartce jest 12 stycznia, a po dwóch kolejnych 11 lutego. I autorka zapomina o tym miesiącu, tylko idzie dalej tu i teraz .Trochę to rozprasza , i ta ciekawość co robili podczas tej pustej kartki ? 

Ale jak widać ,to są szczegóły które jednemu się podobają a  innemu nie. 
Gdybym miała przeczytać książkę kolejny raz, zrobiłabym to.
 Mimo wszystko dopóki nie spojrzałam na okładkę i napis u góry, bawiłam się świetnie, i  była to fajna przygoda. 

Polecam ! Na wieczór, by się odprężyć i odłożyć to co ważne na później. Książka sama się czyta, więc same korzyści ( tylko nie patrzeć
się na okładkę ! W końcu okłada nic nie znaczy ,ważne jest wnętrze ! ) 
Lovebook